Yer
üzü və insan faktoru
Min illərlə planetimiz dağıntılara,
faciələrə, bir-birini əvəzləyən sağalmaz xəstəliklərə düçar olub. Bu hallar hələ
də davam etməkdədir!
I. Etinasızlıqlarımız
Bu hallar arasında səbəbləri araşdırmaq istədim. Tarixlər, elmlər,
müharibələr, inanclar da bəşəriyyəti birliyə gətirə bilmədi.
Səbəblər nə idi?
İnsanların bir-birinə qarşı etinasızlıqları, təşəkkürsüzlüyü, yer üzünə
hakimi-mütləqlik iddiaları! Ətrafa, varlıqlara etinasızlıqlarının nəticələri idi.
İnsanlar arasına düşünülmüş yalan, iftira yaymaq ancaq və ancaq mədə, pul, qanlı
zorakılıqlar, elmsizlik, insanı insan qarşısında bir aciz qul qədərinə yendirmək
məqsədi daşıyıb. Onların əksinə isə, sağalmaz xəstəliklər, daşqınlar, uğursuzluqlar kainatdan bəşəriyyətə bir cəza kimi göndərildi.
Bunlar heç də ekologiya, təbiət hadisələri deyildi.
Bunlar bəşəriyyətə xəbərdarlıq idi.
II.
Borclu insan
Əsrlərlə bəşəriyyəti o qədər ictimai davranış, düşüncə, zorakılıqlarla
məcburi borclu ediblər ki, insan insanın, kainatın qarşısında təfəkkürü və borcunun
nədən ibarət olduğunu tamamilə unudub. Elə bir mərhələyə can atırıq ki, olan həqiqətləri
də unudaq. Hər bir halın “sonsuz qədərində dəyərsiz və mənasızdır” anlayışlarına
sürüklənirik. İnsan fərqlərdə yox, FƏRDLƏRDƏDİR. O, daha da yüksəkliklərdədir. Amma
ölçü və məsafə meyarına sığmayan insan “mən niyə yaranmışam” sualı ilə üsyana qalxıb.
III.
Cahillik və kamillik
Cahillik kamillik qarşısında aciz olmalıykən, kamillik cahillik qarşısında
aciz olubdur, sanki aradan uzaqlaşıb yox
olubdur.
Bəşər bəşəri dərk etmək istəmir – bu, qəribədir!
Bəşəriyyət arasından mehribançılıqlar uzaq olubdur – bu, qəribədir!
Bəşər özünü, bəşəriliyinin nədən ibarət olduğunu dərk edə bilmir –
bu, qəribədir!
Yer üzündə olan dağıntılar gözü önündədir, görmək istəmir – bu qəribədir!
Bəşər bir-biri arasında sülhü
görmək istəyir, sülhü görmək istəməyənlər də var – bu, qəribədir!
Qitələr dağıntılar arasındadır, sanki yer üzü sürünmədədir, bəşər bu
halları dərk edə bilmir – bu, qəribədir!
Bu dağıntılar – aramsız yağışlar, dözülməz istilər, səfalət, xəstəliklər
bəşərə bir əlamətdir, dərk edə bilmir – bu, qəribədir!
Çünki insanla insan arasında, ətrafındakılara etinasızlıqların, təşəkkürsüzlüyün nəticəsidir
– bu isə qəribə deyil!
Fəsillər də daha insanlarla üz-üzə durmadadır! İndiki mərhələdə (2007-2010-cu illər) bütün tədavül vasitəsi
olan pul sayı yerindədir, lakin insanın fəda olmaq istədiyi pul da ondan üz döndərir,
o da bir birliyə yığışmır!
Bunlar ittiham deyil, nəticədir!
Nə qədər qərarlar, müzakirələr,
etsələr də, orada bəşəriyyət adına, “rifah və insan varlığı” anlayışı yoxdur, qitələr faciələrə bürəlidir. Bu gediş və davranışlarla yer üzü bir cəhənnəmə dönür,
bəşəriyyət sanki “qara varlığı” çağırmaqdadır.
IV.
Xilas varmı?
Yer üzü xilas
ola bilərmi?
Olar!
Təşəkkürlüdürmü
insan:
- əynindəki paltarına;
- yeridiyi küçəsinə;
- oturduğu stuluna;
- ayağındakı ayaqqabısına;
- bugünkü qidasına;
- öz dostuna;
- öz yaxınına;
- öz ərazisinə;
- yer üzünə...
...Kainat, mələklər yaranmışlara rəhmlidirlər! Kainatdan məhdudiyyətlər
məhrumiyyətlər deyil, məhrumiyyətlər isə məhdudiyyətlər deyil, ey bəşəriyyət!
Vahid
Rzayev
0 yorum:
Yorum Gönder